Czym jest Język Ruchu?

Ruch jest jednym z podstawowych form komunikowania się żywych organizmów. Jest to umiejętność tak podstawowa, że przekracza granice gatunków. W toku społecznego i kulturowego rozwoju część tych umiejętności została sformalizowana, a część zagubiona w nieświadomości. Zwyczajowe formy ruchu („Ukłoń się ładnie”) budują konwencjonalne formy ruchu wspierające komunikacje społeczną. Bywa tak wyrazista, że czasem zakrywa bardziej pierwotną, dziką formę odczuwania wypychając ją w pola widzenia. Te odczucia niedostępne świadomemu rozumieniu pojawiają się często jako intuicyjne, irracjonalne poczucia, przebłyski i emocje. Używając analogii języka mówionego – koncentrując się na sensie słów bywa, że umyka nam tembr głosu, tempo mówienia, sposób artykulacji, które także niosą znaczenie. Podobnie jest w Języku Ruchu – wiele różnych aspektów składa się na przekaz i możemy doskonalić się w ich postrzeganiu oraz używaniu.

Uwrażliwienie na ruch w jego wyrazie, odbieranie znaczeń, które niesie jest świadomym odkrywaniem Języka Ruchu i zasad, które nim rządzą. Patrząc na język jako sposób porozumiewania się, wymiany informacji widzimy, że mamy nadawców, odbiorców, obserwatorów. Pod kątem struktury możemy wyodrębnić pojęcia, składnię i gramatykę. W ten sposób możemy przeanalizować wszystkie elementy i relacje między nimi. Dlatego to podejście bywa, mało poetycko, nazywane Analiza Ruchu.

Rozwój postrzegania świata, umiejętności abstrakcyjnego myślenia, uogólniania, dostrzegania podobieństw i rozróżniania umożliwiły odkrycie zasad rządzących ruchem nie tylko materii nieożywonej, ale także tak wielowymiarowych istnień jak człowiek.

Metoda zapoczątkowana przez Rudolfa Labana a kontynuowana przez całą rzeszę badaczy jak np Ingmar Bartenieff (LBMS) jest podejściem starającym się opisać całość ruchu człowieka, także na tle wszystkich innych zjawisk zjawisk. W tym kontekście można rzec, że jest to nauka o Języku Ruchu, w której badane są pojęcia i ich wzajemne relacje, składnia i inne organizujące procesy zachodzące w czasie i przestrzeni. Symbole używane w tym podejściu są „literami”, lub „nutami” i są używane do zapisu Języka Ruchu.