Umysł pełni funkcję dyrektywną wobec ciała. Dzięki koncentracji umysłu możemy kierować uwagę do wewnątrz uważnie przyglądając się różnym częściom ciała, lub na zewnątrz – na otoczenie, innych ludzi. Umysł przyjmuje informacje i na nie reaguje. Odczuwa i decyduje o pragnieniach, odczuciach, nastrojach.
Jeśli nic nie czujesz – nie wiesz na czym się koncentrować i nie masz własnego zdania.
Jeśli nie masz świadomości własnego ciała oznacza to strach przed własnymi uczuciami i ich tłumienie. Tłumimy uczucia bo wpływają na nas paraliżująco. Gniew stanowi zagrożenie, rozpacz odbiera siłę, tęsknota wywołuje ból samotności. Stłumione uczucia obniżają świadomość ciała oraz osłabiają umiejętność koncentracji uwagi.
Umysł zajęty kontrolą odwraca uwagę od poczucia ciała, jego żywotności i ogranicza ekspresję.
Duch jest siłą życiową organizmu przejawiającą się przez wyrażanie własnego „ja”. Umysł przejęty ideą lub pragnieniem może natychmiast wpłynąć na poziom energii. Mówi się o tej cesze jako o sile ducha. Ma ona związek z oddechem (pneuma).
Dusza wiąże się z wrażeniem, uczuciem bycia częścią wszechświata, połączeniem w pierwotny, duchowy sposób. To odczucie przynależności.
Życie jednostki, to życie jej ciała. Żyć życiem w pełni oznacza bycie świadomym, uduchowionym i czerpać z tego radość. Traktując ciało jak instrument, maszynę stajemy się niepełni i w taki sam sposób traktujemy świat. Tracąc łączność z pierwotną naturą tracimy wolność, grację, naturalne piękno. Dzięki kontroli możemy nie czuć bólu zepchniętego do nieświadomości.
Przeszłością człowieka jest jego ciało.
Wszystkie etapy wzrostu, nauka ruchu, przyswajanie wiedzy, budowanie związków są w nim zapisane. Wszystkie pozytywne i negatywne doświadczenia sprawiające, że jesteśmy tym, kim jesteśmy wbudowane są w ciało. Energetyczne procesy ciała decydują zarówno o procesach umysłowych, jak i tych zachodzących w ciele.
Opracowanie na podstawie książki : Bioenergetyka Alexander Lowen
Porównaj z: Trzy Bramy Dzogczen